Dejtonska Bosna vrlo je posna
Tu su neke ruševine
Kao u Pompeji.
Vulkan malo proradio, pa stao.
Sve je zaraslo u travu
Ali ne onu koja se pušila po rovovima.

Dejtonskoj Bosni treba para
Malo se igrali
Ustaše, Četnici, Balije,
Rušili, gnječili, tabali,
Kršili, lomili, palili,
Kuće, mostove i ostalo
I poneki kafić od konkurencije
Kao neiživljeni adolescenti
Koji se ponapijaju i lome
Kad strogi roditelji odu na put.

A posle derneka, rupe na tepihu,
Fkeke na krevetima.
A oni koji su ostali trezni
Prethodno ponapijavši raju
Uhvatili najbolje trebe
(Nekom hotel, nekom pumpa,
Nekom banka, nekom fotelja),
Ostavivši one pijane jadnike
U ubeđenju da su oni krivi
I da taj rastureni stan
Oni moraju mamurni da pospreme
Prebacujući pritom jedni drugima
Ko je više srče napravio,
Ko se više uneredio,
Čekajući da starci opet odu van
Da ode Vezir iz Čaršije
Da se opet derneči.

Raduju se jedino trgovački putnici
Koji su prvo zaradili na alkoholu
Pa onda na raznim sredstvima
Za čišćenje i pranje stana,
Za tapaciranje probušenih fotelja,
Za lečenje mamurluka,
Svesni da tu nema pomoći,
Da su krivi roditelji što decu nisu dobro vaspitali
I da treba prvo kazniti onu krupniju i zreliju,
Jer nisu dobro čuvali onu sitniju i bezobrazniju.